गजानन अष्टक
अशी अवघे हरी, दुरित तेची दुर्वासना
नसे त्रिभुवना मध्ये तुझ विन आम्हा आसरा
करी पदानता वरी बहु दया न रोषा धरा ||१||
निरालस पणे नसे घडली अल्प सेवा करी
तुझी पती पावना भटकलो वृथा भू वरी
विसंबत न गाय ती अपुल्या कधी वासरा
करी पदानता वरी बहु दया न रोषा धरा ||२||
आलास जगी लावन्या परतुनी सु वाटे जन
समर्थ गुरु राज भूषवी नाम नारायण
म्हणून तुझ प्रार्थना सतत जोडूनिया करा
करी पदानता वरी बहु दया न रोषा धरा ||३||
क्षणात जल आणिले नसून थेंब त्या वापी ला
क्षणात गमानाप्रती करिसी इच्ह्चीलेल्या स्थळा
क्षणात स्वरूपे किती विविध धरिसी धीवरा
करी पदानता वरी बहु दया न रोषा धरा ||४||
अगाध करनी तुझी गुरुवरा न कोणा कळे
तुला त्यजुनी व्यर्थ ते अचरितात नाना खुळे
कृपा उदक मागती त्यजुनी गौतमी च्या तीरा
करी पदानता वरी बहु दया न रोषा धरा ||५||
समर्थ स्वरूप प्रती धरून साच बाळापुरी
तुम्ही प्रगत जाहला सुशील बाळकृष्णा घरी
हरी स्वरूप घेउन दिधली भेट भीमा तीरा
करी पदनतावरी बहु दया न रोषा धारा ||६||
स-छिद्र नौके प्रती त्वदीय पाया हे लागता
जलात बुडता तरी त्यासी नर्मदा दे हाता
अश्या तुजसी वागण्या न च समर्थ माझी गिरा
करी पदनतावरी बहु दया न रोषा धारा ||७||
आता न बहु बोलता तव पदाम्बुजा वंदितो
पडो विसर न कदा मदीय हे ची मी मागतो
तुम्ही वरद आपुला कर धारा गानू च्या शिरा
करी पदनतावरी बहु दया न रोषा धारा |८||
No comments:
Post a Comment