बेधुंद आणि निरागस जगणं काय असतं हे समजायचं असेल ना तर आपण आपलं बालपण
आठवावं...

तेंव्हा कुठल्याच गोष्टीला 'अर्थ' नसायचा... कुठलीही गोष्ट 'का' करायची हा
प्रश्न नसायचा...

मग ते मातीत/चिखलात खेळणं असो, की मांजरीला जाऊन बेधडक धरणे असो...
घराच्या अंगणात मनसोक्त बागडणं असो की गुढ्ग्याची टोपर फुटूस्तर धडपडण असो...

पण जसं जसं आपण मोठं होत जातो तसं तसं हे जग आपल्याला अर्थ शोधायची सवय
लावतं... निरर्थक गोष्टींमध्ये अर्थ शोधण्याच्या नादात आपण त्या 'निरागस'
स्वतः ला कुठेतरी हरवून बसतो... मग ही व्यवहारी दुनिया 'फायदा' या शब्दाचा
आडोसा घेऊन त्या 'स्व' मधेच सर्व ‘अर्थ’ आहे हे आपल्या डोक्यात भरवते... इथेच
सगळा घोळ होतो...
कारण जेंव्हा 'स्व' आणि 'अर्थ' हे शब्द जुळतात तेंव्हा त्याचा 'स्वार्थ'
होतो... आणि एकदा स्वार्थ आलं म्हणजे तिथे निरागसतेला स्थान रहात नाही...मग
बाकी गोष्टी तश्यापण निरर्थकच !!!!